Thursday, August 17, 2006

Aankomst in Michigan

Om acht uur word ik met schrik wakker! We hebben heerlijk geslapen, maar we moeten vandaag ook nog zo’n end, dus we wilden er eigenlijk om zeven uur al uit. Maar ja, een lekkere nachtrust is natuurlijk ook niet te versmaden.

Gelukkig zijn we inmiddels professionele reizigers en binnen het uur zitten we bepakt en bezakt in de auto. Iets verderop halen we ontbijt bij McDonald’s en een latte bij de Starbucks drive-thru.

Omdat we hier op nogal rustige wegen rijden, lijkt ons dit een prima oefening voor Katja. Er rijden heel veel 18-wielers en de snelheidslimiet voor vrachtwagens is 55 mijl per uur, terwijl die voor auto’s 65 is.

Dit betekent, dat ze goed kan oefenen met van baan verwisselen en rustig inhalen, zonder dat er meteen allerlei mensen op haar bumper zitten. Ze rijdt tot het einde van route 23 en een heel stuk op interstate 75 (voor degenen, die ons op de kaart volgen).

Die laatste is een en al vrachtwagen, die ook nog eens langs racen. Katja blijft netjes in de rechterbaan, want hier inhalen vinden we te riskant. In ieder geval kan ze weer een uur loggen. Inmiddels is ze ook opgegeven voor praktijklessen bij de rijschool, daar begint ze 4 oktober mee.

We schieten lekker op en bij een Wendy’s in de buurt van Ann Arbor, Michigan, eten we gauw lunch.

Rick wil Katja graag “zijn” school laten zien, dus we verlaten bij East-Lansing de interstate. Michigan State is een van de grootste universiteiten in het land en de campus is een hele stad! Al ver voor we bij de universiteit zijn zien we velden, die bij de universiteit horen. Er zijn hier veel agrarische studierichtingen.


Als eerste stoppen we bij Ricks vroegere dorm, East Holmes. Ik maak gauw even een foto, meer dan 25 jaar na zijn eerste schooldag hier. Dan nemen we de lift naar boven, naar “zijn” gang.


Daar is het een enorme rotzooi! Waarschijnlijk omdat de zomerstudenten aan het opruimen zijn en er nog niet is schoongemaakt voor de nieuwe lading van de herfst. Eerlijk gezegd vind ik het een deprimerend geheel, heel erg donker, oud en uitgeleefd.

Rick heeft er natuurlijk sentimentele herinneringen aan, maar ik zou er niet willen wonen. Een van de dormkamers staat open en is leeg, dus we nemen een kijkje. Rick vertelt, dat ze er nog precies zo uitzien, als toen hij hier woonde.

De inrichting is zeer spaarzaam. Er staan twee hoogslapers met onder de ene een zit/slaapbank en onder de andere twee simpele bureaus. Verder staan er nog twee blauwe zitstoelen. Ieder krijgt ook een eigen ingebouwde kledingkast. De badkamer (ook heel summier) zit tussen twee kamers in en wordt door vier mensen gedeeld. Met eigen spulletjes kan het natuurlijk heel gezellig gemaakt worden.



Dan rijden we wat rond op de campus. Er staan allerlei oude gebouwen (de universiteit dateert van het midden van de 19e eeuw en de meeste gebouwen zijn nog van die tijd), met voorop de studierichting, die er wordt onderwezen, zoals Entomology, Forestry, etc.


We rijden langs de (heel moderne) bibliotheek, waar het water in de fonteinen groen spuit (groen en wit zijn de schoolkleuren) en langs “Sparty”, een standbeeld van een Spartaan (de school mascotte). Rick vertelt, dat die regelmatig onthoofd wordt of meegenomen wordt door rivaal studenten. Dat fascineert vooral Saskia.


De sportcomplexen zien er erg modern uit. Vooral het voetbal stadion is duidelijk vernieuwd. Al met al is het zeer interessant om deze enorme universiteit eens van wat naderbij te bekijken!

Op een kleine file na gaat de weg naar North Muskegon verder vlekkeloos. Op een paar mijl afstand wisselt Katja weer met Rick en zij rijdt naar het huis van haar grootvader. Die wacht ons al op op zijn afrit met Rascal, de Bichon Frise, die nog bijna onder onze wielen rent.

Mijn schoonvader heeft een leuk huis aan het Muskegon meer. Vanuit zijn woonkamer zie je over het hele meer uit. De kinderen kiezen een slaapkamer en brengen hun spullen naar binnen. Dan kletsen we bij, we hebben elkaar meer dan een jaar niet gezien, dus er is heel wat te vertellen.

De vriendin van mijn schoonvader komt ook en we bestellen eten van het enige lokale restaurant, de Bear Lake Tavern. Ik bestel gegrillde Walleye. Met de beste wil van de wereld weet ik niet wat die vis in het Nederlands heet, maar het smaakt in ieder geval prima.

Na nog een paar uur nagekletst te hebben is het tijd voor de kinderen om naar bed te gaan en voor Rick en mij om naar ons hotel te vertrekken. We bemerken tot onze schrik, dat we Saskia’s toiletspullen, inclusief beugel, in onze haast in Columbus hebben achter gelaten. Rick laat een berichtje bij het hotel achter, hopelijk is het er nog!

Saskia vindt het wat moeilijk aarden in deze onbekende slaapkamer. Kai en Katja hebben al alleen bij Grandpa gelogeerd, maar zij wil liever niet alleen slapen. Gewoonlijk heeft ze geen last van heimwee, dus we gaan het gewoon proberen, ze weet, dat als ze echt niet meer kan, Kai in de kamer naast haar te vinden is.

Rick en ik rijden naar ons hotel, het Holiday Inn hotel. We krijgen een lekkere ruime kamer met king size bed, de komende zes nachten zijn we zonder kinderen! Wat een luxe! (Laat niemand nu denken, dat ik niet dol ben op onze kinderen, ik mis ze stante pede, maar deze vrijheid is ook even heel lekker!)

0 Comments:

Post a Comment

<< Home